وبلاگ دانشجویان شهرسازی دانشگاه پیام نوربندرعباس
مطالب مفید برای دانشجویان شهرسازی
وبلاگ دانشجویان شهرسازی دانشگاه پیام نوربندرعباس
مطالب مفید برای دانشجویان شهرسازی
انتخاب MVRDV،به عنوان معمار برج پیچشی شهر وین
پس از یک رقابت بین المللی سه مرحله ای بین شرکت های بزرگ معماری سراسر دنیا
استودیو معماری هلندی MVRDV،
برای ساخت برج مارپیچی در وین اتریش انتخاب شده است.
این برج 110 متر ارتفاع خواهد داشت و تبدیل به یکی از بلندترین برج های این شهر خواهد شد.
این برج که از پایه شروع به پیچیدن خواهد کرد و تا بالا به این پیچش ادامه خواهد داد،
باید ضوابط سخت ساختمان سازی در شهر وین را رعایت کند
و چالشی بزرگ پیش روی گروه معماری MVRDV خواهد بود.
پس از طی ده طبقه ی اول این برج،
نمایی از شهر کوتاه قامت وین پیش روی بازدید کننده قرار خواهد گرفت.
همچنین نمای شیشه ای که با سازه ی فولادی محصور شده است،
در تمام طبقات نمای فوق العاده ای از شهر وین، در اختیار خواهد گذاشت.
بر اساس برنامه ریزی انجام شده،
عملیات ساخت این برج در سال 2016 آغاز و در سال 2018 به پایان خواهد رسید.
طرح سردر ورودی مشهد
ورودی شهرستان مشهد به عنوان نقطه عطفی از استان خراسان به شمار می رود.
طرح سردر ورودی این شهر با الهام پذیری از معماری زنده و نماد پرندگان
در این شهر به وجود آمده است.
همچنین این نگرش با توجه به استقبال عموم مردم ایران
به علت جنبه توریستی منطقه شکل گرفته است.
مسافران و بازدیدکنندگان در آخرین منظر پیش از ورود به شهر مشهد
با این سردر مواجه می شوند.
فرم بال ها با توجه به ساختار فرم پرنده و همچنین در نظر گرفتن عنصر دعوت کننده
به وجود آمده است. این سردر به وسیله یک ستون بتنی در ارتفاع 28 متری
در مرکز مسیر و اتصال سازه های کابلی در دو طرف بال های پرنده به صورتی معلق واقع شده.
همچنین هنگام عبور خودرو ها پیش از گذشتن از زیر این سردر، ب
ه وسیله تعبیه یک سری جک ها و چرخ دنده ها بالها را به حرکت وا می دارد
تا از مسافران و بازدیدکنندگان استقبال کند.
با توجه به تصاویر موجود می توان حدس زد که از متریال چادر برای متحرک ساختن بال ها
استفاده شده است.
این طرح به عنوان یک سازه مدرن با نگرش به
خواستگاه قدیم و ادای احترام به یک فرهنگ و سنن قدیمی
به وجود آمده تا نمادی از گذشته باشد که رو به فردا در حرکت است.
معمار: ناصر نصیری و طاهر نصیری
منبع : www.architects.ir
طراحی پل متحرک پدینگتون لندن
طراحی پل متحرک پدینگتون یک عنصر عملکردگرا و کانسپتی زیبا به شمار می رود. کاسنپت این پل بر اساس فرم دست سنتی در فرهنگ و هنر ژاپن شکل گرفته است که به وسیله چند جک هیدرولیک، قابلیت یک پل معلق و متحرک را در خود جای داده است. نکته طراحی این پل تقسیم وزن سازه پل به صورت 50-50 بوده است. میزان وزن دستک های انتهایی با سازه معلق پل مساوی است تا میزان فشار به هیدرولیک را به حداقل برساند. به طوری که پل پس از بالا رفتن، هر ستون در فاصله 2.5 متری از هم قرار می گیرند. این پل معلق فاصله 5.5 متری این آبگیر را پوشش می دهد تا حرکت به آن طرف رودخانه سریع تر صورت پذیرد. متحرک بودن این پل مفهومی به دلیل حرکت و قایق های کوچک در این منطقه می باشد. نرده کنار پل با دو ستون طرفین به صورت ثابت متصل شده است که تنها ضعف بصری پروژه به شمار می رود. اگر طراح می توانست این نرده ها را در حین حرکت پل مخفی کند و مشکل ثابت بودن آنرا به نوعی حل کند، فرم بصری پروژه بیشتر با کانسپت های تعریف شده همخوانی داشت. این پل روزانه بیش از 600 نفر برای عبور مرور، و 500.000 مربع واحداداری را پوشش می دهد.
|
