طراحی پل متحرک پدینگتون لندن

طراحی پل متحرک پدینگتون یک عنصر عملکردگرا و کانسپتی زیبا به شمار می رود. کاسنپت این پل بر اساس فرم دست سنتی در فرهنگ و هنر ژاپن شکل گرفته است که به وسیله چند جک هیدرولیک، قابلیت یک پل معلق و متحرک را در خود جای داده است. نکته طراحی این پل تقسیم وزن سازه پل به صورت 50-50 بوده است.  میزان وزن دستک های انتهایی با سازه معلق پل مساوی است تا میزان فشار به هیدرولیک را به حداقل برساند. پنج تیر فولادی به ترتیب در زاویه 70 درجه ای واقع شدند. به طوری که پل پس از بالا رفتن، هر ستون در فاصله 2.5 متری از هم قرار می گیرند. این پل معلق فاصله 5.5 متری این آبگیر را پوشش می دهد تا حرکت به آن طرف رودخانه سریع تر صورت پذیرد. متحرک بودن این پل مفهومی به دلیل حرکت و قایق های کوچک در این منطقه می باشد.  نرده کنار پل با دو ستون طرفین به صورت ثابت متصل شده است که تنها ضعف بصری پروژه به شمار می رود.   اگر طراح می توانست این نرده ها را در حین حرکت پل مخفی کند و مشکل ثابت بودن آنرا به نوعی حل کند، فرم بصری پروژه بیشتر با کانسپت های تعریف شده همخوانی داشت. این پل روزانه بیش از 600 نفر برای عبور مرور، و 500.000 مربع واحداداری را پوشش می دهد. www.architects.irمنبع